Aangezet tot actie
Salma voelde een diepe behoefte om te handelen toen er een architecturale crisis ontstond in de buurt van haar huis. Het naburige kasteel, dat al bijna negen eeuwen stond, was onvermijdelijk begonnen tekenen van verval te vertonen. Deze oude structuur was een constante in het leven van de lokale bevolking, een deel van hun dagelijkse landschap, en het zien afbrokkelen ervan had een diepe impact.
Elke inwoner van Mi’ilya begon te beseffen dat er actie ondernomen moest worden, anders zou er onvermijdelijk iemand gewond raken. De zorg voor veiligheid binnen de gemeenschap escaleerde. Het dorp was doordrenkt van een tastbaar gevoel van urgentie om de potentiële gevaren aan te pakken, een collectieve bezorgdheid die iedereen aanspoorde om samen te werken en een oplossing te vinden.