Robert DePalma
Robert DePalma’s fascinatie voor oude levensvormen ging verder dan slechts een kinderlijke fantasie; het was een intrinsiek onderdeel van zijn identiteit. Een persoon van zijn intellect en nieuwsgierigheid zou misschien vreemd lijken onder gewone mensen, maar in de wereld van de paleontologie voelde hij zich helemaal thuis. Hij had deze unieke fixatie weten om te zetten in een respectabele en begeerde positie als conservator in het Palm Beach Museum of Natural History. Op 37-jarige leeftijd leverde DePalma al aanzienlijke bijdragen aan zijn vakgebied, vaak tot laat in de nacht werkend, zijn geest gevuld met theorieën over prehistorisch leven.
Zijn werkruimte was een heiligdom van skeletten en fossielen, een schatkamer voor iemand die schoonheid en mysterie vond in wat ooit diep onder de aarde begraven lag. DePalma’s expertise beperkte zich niet tot het academische domein; hij had het zeldzame talent om zijn bevindingen op een manier te communiceren die de verbeelding van het publiek greep. Zijn kantoor lag bezaaid met kaarten, graafwerktuigen en halfgeschreven papers over nieuwe ontdekkingen. Elk bot, elk fossiel was een stukje van de puzzel die hij vastberaden was op te lossen, niet alleen om wetenschappelijke vragen te beantwoorden maar ook om het verhaal van het oude verleden van onze planeet samen te stellen.