Jamy kwam elke dag met honger thuis. Zijn ouders wisten eerst niet waarom dat was, want ze maakten altijd genoeg eten voor Jamy. Jamy wilde echter niet zeggen waarom hij honger had. Het leek alsof Jamy bang was voor iets of iemand. Jamy’s ouders besloten naar de directeur te gaan. Die had ook geen idee wat er aan de hand was. Toen ze het aan zijn klasgenoten vroegen, onthulden ze iets wat geen enkele ouder wilde horen.
Ze moesten onmiddellijk actie ondernemen…
Klasgenoten
De klasgenoten vertelden de ouders en de directeur dat Jamy zei dat hij nooit eten van thuis kreeg. Ze dachten daarom alleen maar dat hij erg arm was. Jamy’s ouders waren in de war. Er was vast iets gebeurd in de gang of op weg naar school. De directeur beloofde hen dat hij zou helpen dit uit te zoeken.
Jamy werd ook naar binnen gevraagd. Hij begon meteen te huilen toen ze over het eten begonnen. Maar er gebeurde iets vreemds: het leek alsof Jamy zich ongemakkelijk voelde om te praten over wat er aan de hand was. Hij wilde niets vertellen. Jamy’s ouders waren totaal ontdaan.