Haar vader was haar hele wereld en ze zou alles geven om bij hem te zijn. Toen ze het tragische telefoontje kreeg over zijn plotselinge overlijden, wist ze dat niets meer hetzelfde zou zijn en ze voelde een overweldigend verdriet. Ze wou dat ze afscheid had kunnen nemen en ze hem had verteld hoeveel hij voor haar betekende.
Haar broers en zussen schopten haar onmiddellijk uit hun ouderlijk huis en waren enkel geïnteresseerd in de erfenis. Ze lachten haar uit, omdat ze alleen de oude familie schuur had gekregen en haar familie liet haar aan haar lot over. Ze kon niet begrijpen dat haar eigen broers en zussen zo wreed konden zijn.