Een (on)gewoon vis-tripje
Het was gewoon een vis-tripje voor de oom en zijn neefje en ze hadden zich erop voorbereid dat ze vrij veel zouden chillen en niet zoveel zouden vangen. Maar deze middag werd bijzonder, en zeker één die in de boeken zou komen.
Het begon met veel geschreeuw en gezwaai, vooral toen hij zag dat zijn hengel helemaal krom boog, wat maar één ding kon betekenen: er zat iets enorms aan het andere eind. De man haastte zich om zijn neefje te helpen, want de enorme kracht van dat wat aan de hengel zat, kon hij niet alleen aan. Niemand had hen kunnen voorbereiden op wat ze die dag zouden vinden.
Geen vis
Terwijl ze de vislijn langzaam binnenhaalden, heel voorzichtig om hun vangst niet kwijt te raken, zagen ze een waterige en leerachtige vorm langzaam uit het water tevoorschijn komen. En dat was beslist geen vis.
Het was een speciaal visuitstapje op 4 juli voor de 11-jarige Brodie Brooks. Eindelijk was hij uitgenodigd om met zijn oom het water op te gaan. Hij had net een gloednieuwe hengel gekregen voor zijn verjaardag, en dit was het moment waarop hij die zou gaan uittesten.
Lake Hartwell
Maar wat een groots visavontuur had moeten worden, bleek één van de vreemdste momenten in het leven van dit kind te zijn. Hij was naar het meer gekomen om vis te vangen, maar wat hij kreeg was iets heel anders.
Brodie en zijn oom voeren met hun boot op Lake Hartwell in South Carolina, in de hoop de jonge nieuwe visser het avontuur van zijn leven te bezorgen. Nadat ze hun uitrusting hadden klaargezet en zich hadden klaargemaakt om te wachten tot er iets zou bijten, leunden de oom en zijn neefje achterover en ze kletsten wat. Ze hadden er geen idee van dat ze op die ene luie en ontspannende middag uiteindelijk de politie zouden bellen.
Het binnenhalen
Ben Myers was vastbesloten om Brodie een fantastische ervaring met zijn nieuwe hengel te geven. Hij liet hem zien hoe hij aas moest bevestigen en hoe je het molentje het beste in het water kon zetten voor een optimaal resultaat. Omdat het zijn eerste echte vis-trip was, verwachtte Ben niet echt dat zijn neefje iets zou vangen.
Maar dat veranderde allemaal toen de jongen begon te schreeuwen dat hij iets had gevangen. Toen hij zich realiseerde wat Brodie had binnengehaald, veranderde al die opwinding in angst. Zijn ogen waren gefixeerd op wat er langzaam tevoorschijn kwam, en eerlijk gezegd was dat niet iets waar hij zich ooit op had voorbereid.
Wat is dat?
“Mijn hengel deinde hevig op en neer. Dat wat eraan zat was ook behoorlijk zwaar en ik dacht dat ik een heel grote vis gevangen had”, vertelde Brodie. Zijn hengel was gloednieuw, dus hij was buitengewoon opgewonden dat zijn eerste uitstapje op het water zo’n enorm succes bleek te zijn. “Ik was wel bang dat mijn hengel zou breken.”
Toen de leerachtige vorm tevoorschijn kwam, bleek het een oude tas te zijn. Het gewicht en de omvang gaven ook aan dat er iets in zat. Zonder aarzelen opende Brodie de rits. Maar toen hij de inhoud zag, riep hij om zijn oom Ben.
Een mysterieus voorwerp
Ben tilde de tas op en zag dat hij heel oud was. Hij kon niet vermoeden hoe oud hij was totdat er iets van binnen naar buiten gleed – en de waarheid onthulde over de inhoud van de tas.
Voor iets dat al lang in het water had gelegen, zag de tas er nog prima uit. Het leer was modderig en verschoten, maar het was nog heel en stevig. Ze openden de tas en gluurden er in. Ze zagen wat willekeurige voorwerpen, waarvan ze sommige niet konden herkennen.
Toen Ben echter dit ene voorwerp zag, begon zijn hart als een razende tekeer te gaan.
Van binnen
Ben werd nerveus door de inhoud van de doorweekte leren tas. Het eerste wat hij en zijn neefje eruit haalden was een stapeltje verbleekte oude foto’s. Ze herkenden geen van de mensen op de foto’s, dus gingen ze verder met het doorzoeken van de tas.
Er was echter één ding waarvan ze zeker waren: de tas was van een vrouw, afgaande op de inhoud. Ben bleef maar met zijn hoofd schudden bij deze ontdekking. Hij en zijn vrienden waren al vele jaren aan het vissen in dit meer, maar dit was de eerste keer dat hij zoiets tegenkwam.
Er zijn nog meer mysteries
Hoewel de tas en de inhoud doorweekt waren, leken de spullen die erin zaten nog in goede staat te zijn. Ze hadden enkele winkelpasjes gevonden, verschillende lippenstiften, een kam en andere persoonlijke bezittingen, waaronder zelfs een portefeuille.
Wat kon er gebeurd zijn met de eigenaar van deze tas? Hoe lang had de tas al op de bodem van Lake Hartwell gelegen?
Zo veel geheimen
Er waren veel foto’s van mensen, en aan hun kleur en kwaliteit te zien, leken die tientallen jaren geleden genomen te zijn. Desalniettemin dachten ze dat het bijna een onmogelijke taak zou zijn om te achterhalen van wie de tas was. Dat veranderde echter toen ze een ander deel van de tas openden dat het antwoord op het mysterie bevatte.
In de tas zat nog een vakje, dat ze niet opgemerkt zouden hebben als ze er niet verder in hadden gekeken. Ze vonden er nog meer oude foto’s in. Ze haalden de foto’s voorzichtig uit elkaar zodat ze in de zon konden drogen, terwijl ze zich nog steeds afvroegen wat er met de eigenaar gebeurd kon zijn.
Wat was er gebeurd?
Totdat één foto Ben en Brodie opviel. Een van de mensen op de foto’s staarde hen aan – en de rillingen liepen over hun rug. Het was tijd om de politie te bellen.
Ben herkende het gezicht van de vrouw op één van de foto’s. Ze kwam ook Brodie bekend voor. Ze was iemand die Ben van jaren terug kende, een vriendin van de familie. Maar het was ook iemand die hij de laatste tien jaar niet meer gezien had.
Waarom lag haar tas in het meer? Zou hun vondst bewijs kunnen zijn in een onderzoek?
“We moeten haar vinden”
Ze belden de autoriteiten om uit te zoeken wat er met de eigenaar van de tas was gebeurd. Ben zocht op Facebook naar de naam van de vrouw en haar familie en vrienden, en stuitte daarbij op de profielpagina van haar neef.
Toen deze neef hoorde dat ze de tas hadden gevonden, was hij stomverbaasd dat ze hem na al die jaren hadden teruggevonden – en dan nog wel op de bodem van een meer. Hij belde onmiddellijk de moeder van de vrouw om het nieuws door te geven.
Wie is April Bolt?
De eigenares van de tas is April Bolt, die inmiddels 49 jaar oud is. Ze leefde nog en kon niet geloven dat haar tasje was gevonden. In een interview met ABC News zei April dat ze de tas in 1992 had verloren en al die jaren had gedacht dat iemand met kwade bedoelingen hem had weggenomen.
In 1992 woonde April een evenement bij Lake Hartwell bij. Ze waren op een boot die ze even hadden aangelegd om van een barbecue-picknick te genieten.
“Er waren daar twee jongens aan het vissen en – ik wil niemand beschuldigen – maar toen we terugkwamen merkte ik meteen dat mijn handtas weg was!” zei April.
Diepbedroefd
“Ik huilde zo hard. Het was een hoop werk om mijn ID’s en creditcards te annuleren”, herinnerde ze zich. “Mijn favoriete lippenstift zat er ook in, en die kleur is uitgefaseerd.”
Maar belangrijker dan haar spullen, was iets anders in de tas dat haar hart brak toen ze het kwijt was.
“Wat ik het allerergste vond, was dat alle foto’s van mijn zoontje in die tas zaten,” herinnerde ze zich. Tegen de tijd dat de tas werd gevonden, was haar zoon al 26 jaar. Maar op de foto’s was hij net 15 maanden oud, en in haar tas zaten de kopieën van de foto’s die ze door een professionele fotograaf had laten maken. “De foto’s zijn nu beschadigd door water, maar je kunt hem er nog goed op zien”, zei ze met betraande ogen.
Niet blij
Terugdenkend aan wat er die dag allemaal gebeurd was, konden oom en neef het nog steeds niet geloven. “Hoe groot is de kans dat je een tas opvist van de bodem van het meer – en dat je dan de eigenaar herkent aan de foto’s die erin zitten”, zei Ben opgewonden.
Brodie daarentegen was niet zo blij als zijn oom. Hij was er tenslotte met zijn nieuwe hengel op uit gegaan om daadwerkelijk vis te vangen. Maar door alles wat er gebeurd was, werd er die dag geen enkele vis gevangen.
Schat?
Brodie keek wel erg beteuterd toen hij zag dat het geen vis was die uit het water kwam. Hij had beslist nooit verwacht dat hij bij zijn eerste echte vistrip een vieze oude leren tas zou binnenhalen.
Hoewel zijn oom Ben hem vertelde dat hij een schat te pakken had, was de 11-jarige het daar beslist niet mee eens. Voor April Bolt was het echter een heel ander verhaal om herenigd te worden met haar vermiste bezittingen van bijna een kwart eeuw geleden.
De betekenis van dit alles
April vond het nogal toevallig en zelfs een beetje onheilspellend, om eindelijk iets terug te vinden dat al 25 jaar vermist was. Probeerde het universum haar iets te vertellen? Wat was de ware betekenis van deze plotselinge vondst?
April is dolgelukkig dat ze een aantal van de belangrijkste dingen van 25 jaar geleden terug heeft. Maar toch zegt een stemmetje in haar achterhoofd dat er ergens een addertje onder het gras moet zitten. “Er moet toch een reden zijn waarom dit nu gebeurt”, zei ze. “Ik weet zeker dat God me dat op het juiste moment nog wel zal laten weten.”