Μία ξαφνική αλλαγή
Ο 78χρονος είχε μόνο ένα μεγάλο πάθος, την οικογενειακή του επιχείρηση. Την κληρονόμησε από τον πατέρα του μετά τον θάνατό του, όταν ήταν μόλις 25 χρονών. Ο νεαρός άνδρας αισθάνθηκε πιεσμένος από το ξαφνικό βάρος των υποχρεώσεων, αλλά ήξερε πως ο πατέρας του θα ήθελε να το παλέψει.
Και χωρίς να έχει μεγάλη εμπειρία στον τομέα, ο John κάθισε και σκέφτηκε. Άρχισε να δουλεύει πολύ σκληρά για να μπορέσει να κάνει το όνειρο του πατέρα του πραγματικότητα. Δεκαετίες αργότερα, το κατόρθωσε και κατείχε μία αυτοκρατορία εστιατορίων καλού φαγητού.
Δεν είχε πολλούς φίλους
Ο John, μόνος του, άνοιξε πολλά πετυχημένα εστιατόρια σε όλη την χώρα, τρία εκ των οποίων στην γενέτειρά του. Το να πούμε πως ήταν απλά πετυχημένος, δεν αρκεί να περιγράψει το κατόρθωμά του. Όμως όλα αυτά έχουν ένα κόστος.
Με το πέρασμα των χρόνων, ο John δεν διεύρυνε τους ορίζοντές του. Θυσίασε τις σχέσεις με τους φίλους του για να εστιάσει μόνο στην επαγγελματική του ζωή. Ο John ήταν τόσο αφοσιωμένος στους στόχους του που ποτέ δεν είχε τον χρόνο να κάνει μία κανονική σχέση.
Η αρρώστια
Η μεγάλη επιτυχία της αλυσίδας εστιατορίων του σήμαινε πως ο John είχε μία τεράστια περιουσία. Όμως δεν είχε χόμπι και τίποτα άλλο πέρα από την δουλειά του. Για τον λόγο αυτό ποτέ δεν απήλαυσε ή ξόδεψε τα χρήματά του σε κάτι που τον γέμιζε.
Αλλά πριν καν το σκεφτεί ο John, η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Μπορεί να είχε περάσει το άνθος της νιότης του, αλλά ο John ήταν ακόμα υγιής. Όταν όμως μια μέρα ξύπνησε με έναν εξουθενωτικό πόνο στο στομάχι – ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Δεν υπάρχει χρόνος
Αμέσως πήγε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, και εκεί ο γιατρός επιβεβαίωσε τον χειρότερο φόβο του John. Γιατί ο John αισθανόταν που και που ενοχλήσεις, αλλά είχε αγνοήσει όλα τα σημάδια.
Νόμιζε πως είχε κάτι που θα φύγει από μόνο του, αλλά η διάγνωση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ότι φανταζόταν. Ο John πέθαινε, και μάλιστα πολύ γρήγορα. Οι γιατροί εξήγησαν πως είχε μία οξεία μόλυνση που είχε φτάσει σε κρίσιμο στάδιο.
Λίγοι μήνες ζωής
Δεν του δώσανε μία ακριβή ημερομηνία για να περιμένει τα χειρότερα, αλλά τα χειρότερα ολοένα και πλησίαζαν. Ο John είχε μερικούς μήνες, αν όχι εβδομάδες ζωής, και δεν είχε οικογένεια για να στηριχθεί. Έπρεπε να τα περάσει όλα αυτά ολομόναχος.
Ο ζάμπλουτος επιχειρηματίας ήταν τρομαγμένος και μπερδεμένος. Τι θα μπορούσε να κάνει με τον χρόνο που του απέμενε; Δεν είχε ούτε καρδιακούς φίλους για να μοιραστεί τα άσχημα νέα του. Ο John είδε όλη του τη ζωή να περνάει μπροστά από τα μάτια του, και ένιωθε πως η ζωή του ήταν άδεια και χωρίς νόημα.
Δύο επιλογές
Είχε δύο επιλογές, θα μπορούσε να δώσει όλη του την περιουσία σε φιλανθρωπίες και να ζήσει στο νοσοκομείο περιμένοντας τις τελευταίες του μέρες ή να προσπαθήσει να βρει κάποιον να αναλάβει την αυτοκρατορία του και να συνεχίσει το όνομα της οικογένειάς του. Η καρδιά του ήθελε η επιχείρησή του να πάει σε κάποιον άξιο αλλά δεν είχε ιδέα σε ποιον.
Μία νύχτα, εξαντλημένος από την φαρμακευτική αγωγή, ο John είχε μία τρελή ιδέα. Ήξερε πως θα μπορούσε να κάνει και τα δύο. Το επόμενο πρωί, μετά από εβδομάδες κατάθλιψης, σηκώθηκε από το κρεβάτι γεμάτος ενέργεια και ζωή.
Οι υπάλληλοί του
Το πιο κοντινό πράγμα που είχε ο John σε φίλους, ήταν το προσωπικό που εργαζόταν στα εστιατόριά του. Αυτοί θα τον βοηθούσαν να πραγματοποιήσει το σχέδιό του για να δει ποιος έπρεπε να τον κληρονομήσει. Το τρελό αυτό σχέδιο θα βοηθούσε και τον John να βρει επιτέλους κάποια ηρεμία.
Κάποιοι μάνατζερ εργάζονταν για τον John για δεκαετίες, και νόμιζε πως γνώριζε το τι είδους άνθρωποι είναι. Και καθώς γνώριζαν ακριβώς το πως ήθελε να λειτουργούν οι επιχειρήσεις του, θεώρησε λογικό να επιλέξει έναν από αυτούς για το μικρό του πείραμα.
Η ιδέα του
Ναι, ο John είχε σκεφτεί ένα περίτεχνο κοινωνικό πείραμα για να βρει ποιος θα κληρονομούσε τον πλούτο του. Όσο τρελό κι αν ακουγόταν, ο John ήταν σίγουρος ότι ήταν ο σωστός τρόπος. Θα άφηνε τα μισά του πλούτη σε φιλανθρωπίες, αλλά τα άλλα μισά θα καθορίζονταν από το πείραμα.
Προσέλαβε άτομα με μοναδικό στόχο να διασφαλίσει τη σωστή διεξαγωγή του πειράματός του. Ακόμα κι αν αυτός πέθαινε, όλες οι λεπτομέρειες ήταν προγραμματισμένες και επίσημες, και ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το πείραμα.
Κοινωνικό πείραμα
Το θέμα ήταν πως κανένας από τους υποψήφιους κληρονόμους δεν έπρεπε να ξέρει πως συμμετέχει σε κοινωνικό πείραμα! Έτσι, για να το πετύχει αυτό, ο John έπρεπε να μεταμφιεστεί. Αυτό ακριβώς έκανε: μεταμφιέστηκε από την κορυφή μέχρι τα νύχια σε άστεγο!
Άφησε πίσω τα καλοραμμένα κουστούμια, τα ακριβά αυτοκίνητα, και ξύρισε τα μαλλιά του για να μπει στον ρόλο. Ο John ήταν αγνώριστος, πράγμα αναγκαίο για να ξεκινήσει το κοινωνικό του πείραμα.
Η εμφάνιση
Ο John δεν αντιμετώπισε ποτέ οικονομικά προβλήματα και πάντα θεωρούνταν σημαντικό μέλος της κοινωνίας. Έτσι όταν βγήκε από το σπίτι μεταμφιεσμένος και ο κόσμος τον κοίταζε περίεργα, αυτό του ράγισε την καρδιά.
Όλοι νόμιζαν πως είναι κλέφτης ή επικίνδυνος, ενώ ο John δεν τους είχε κάνει τίποτα! Ήλπιζε πως το προσωπικό των εστιατορίων του δεν θα συμπεριφέρονταν όπως ο υπόλοιπος κόσμος. Δυστυχώς όμως έκανε λάθος.
Η πρώτη στάση
Περπάτησε αμέσως προς το μεγαλύτερο από τα εστιατόριά του και πλησίασε τον μάνατζερ. Πριν όμως προλάβει να μιλήσει, ο μάνατζερ άρχισε να του φωνάζει! Έδωσε αμέσως εντολή να πετάξουν τον John έξω από το εστιατόριο!
Ο ηλικιωμένος άνδρας είχε πάθει σοκ! Γνώριζε τον μάνατζερ πάρα πολλά χρόνια, και πάντα πίστευε πως ήταν ευγενικός και στοργικός. Ο άντρας όμως που αντίκριζε τώρα μπροστά του δεν είχε καμία σχέση με εκείνον που γνώριζε.
Μία απλή χάρη
Καθώς τον διώχνανε, ο John κατάφερε να ψελλίσει πως το μόνο που ήθελε ήταν ένα γεύμα γιατί πεινούσε. Αλλά κανένας δεν του έδωσε σημασία! Το μόνο που ήθελαν να κάνουν ήταν να πετάξουν τον John έξω το συντομότερο.
Ένας από τους σεφ μάλιστα κορόιδεψε τον John και του είπε πως θα προτιμούσε να πετάξει το φαγητό στα σκουπίδια παρά να του το δώσει! Η καρδιά του ηλικιωμένου άνδρα ράγισε. Αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που προσέλαβε;
Αρκετά!
Έχοντας εκνευριστεί, ο John αποφάσισε να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Καθώς τον πετούσαν έξω, ζήτησε από τον μάνατζερ να του κάνει μία απλή χάρη. Να καλέσει τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Αυτή η περίεργη χάρη έκανε τον μάνατζερ να απορήσει.
Εξήγησε πως κάποτε ήταν τακτικός πελάτης αυτού του εστιατορίου και ότι ήταν παλιός φίλος του ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Είπε πως δυστυχώς, η δική του επιχείρηση είχε χρεοκοπήσει. Το μόνο που ήθελε ήταν ένα απλό γεύμα και αν ο διευθυντής καλούσε τον ιδιοκτήτη, θα τον θυμόταν!
Ο “πραγματικός” ιδιοκτήτης
Σύμφωνα με το αρχικό του σχέδιο, ο μάνατζερ έπρεπε να καλέσει αμέσως τον ιδιοκτήτη, δηλαδή τον John. Αυτό θα ήταν το τέλος του πειράματος. Αυτό όμως που είπε ο μάνατζερ στη συνέχεια, του έδειξε πόσο πραγματικά άσχημα ήταν τα πράγματα στα εστιατόριά του, και πραγματικά δεν είχε ιδέα.
Ο μάνατζερ ισχυρίστηκε πως ο ίδιος ήταν ο ιδιοκτήτης και γέλασε με την εμφάνιση του John. Έπειτα του φώναξε και του είπε πως δεν θα του έδινε νερό ούτε αν πέθαινε. Και του είπε να φύγει αμέσως πριν φωνάξει την αστυνομία!
Μεγάλο σοκ
Ο John έπαθε σοκ και δεν είπε τίποτα. Ένιωθε ντροπή που επέλεξε έναν τόσο σκληρό άνθρωπο για αυτήν την θέση. Ήθελε να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα, αλλά δίστασε την τελευταία στιγμή.
Μπορούσε να κανονίσει τον υπάλληλο αργότερα, αλλά έπρεπε να συνεχίσει το πείραμα. Όμως ο John είχε χάσει κάθε ελπίδα. Η τόσο κακή αρχή του άφησε μία πικρή αίσθηση. Θα μπορούσε άραγε να βρει κάποιον που να αξίζει την περιουσία του;
Ήταν δικό του λάθος;
Ένα πράγμα ήταν σίγουρο. Χαιρόταν που ξεκίνησε το πείραμα και που είχε την ευκαιρία να δει τί πραγματικά συνέβαινε στην επιχείρησή του και ποιες ήταν οι προτεραιότητες των υπαλλήλων.
Περίμενε κάποια περίεργα βλέμματα, αλλά όχι αυτήν την συμπεριφορά από τον μάνατζερ. Ο John είχε πει τους υπαλλήλους του να συμπεριφέρονται σε όλους το ίδιο. Προφανώς όμως ορισμένοι δεν έλαβαν το μήνυμα και δεν το εφάρμοσαν ποτέ.
Μπορεί να ήταν παρεξήγηση
Με το τέλος της ζωής του να πλησιάζει ολοένα, ο John ένιωθε απελπιστικά. Αυτό ήταν το είδος της κληρονομιάς που άφηνε πίσω του; Σκέφτηκε να αφήσει όλα του τα χρήματα σε φιλανθρωπίες και να ξεχάσει το πείραμα.
Κι αν το έκανε, κανένας δεν θα τον κατηγορούσε. Αλλά ο John δεν ήθελε να αφήσει κάτι ανολοκλήρωτο. Γι’ αυτό αποφάσισε να δοκιμάσει ξανά. Αυτήν την φορά άλλαξε λίγο τα σχέδιά του μήπως και αλλάξει το αποτέλεσμα.
Το τελευταίο εστιατόριο
Ο John αποφάσισε να πάει σε ένα από τα μικρότερα εστιατόρια που είχε στην κατοχή του. Πλησίασε από την πίσω πόρτα, αλλά αμέσως τον έδιωξε ένας φύλακας. Αποδεικνύονταν πως αυτή η προσπάθεια δεν διαφέρει από την προηγούμενη.
Αλλά αυτό που δεν γνώριζε ο άρρωστος εκατομμυριούχος, ήταν πως κάποιος τον παρακολουθούσε. Η Julie καθόταν στο πεζοδρόμιο, τρώγοντας το φαγητό της, όταν είδε να διώχνουν τον John από το εστιατόριο. Έκανε την πρόσθεση και χαιρέτισε τον ηλικιωμένο άνδρα.
Ευγενική άγνωστη
Ο John δεν περίμενε την ευγένεια και την καλοσύνη της άγνωστης. Πόσο μάλλον όλα όσα θα ακολουθούσαν. Πριν καν ο John ζητήσει ένα γεύμα, η Julie προσφέρθηκε να μοιραστεί το δικό της. Ο ηλικιωμένος άνδρας είχε μείνει άφωνος.
Μετά από την δύσκολη ημέρα, ο John δεν είχε καμία ελπίδα πως θα γνώριζε μία τόσο ευγενική ψυχή. Η Julie όμως το άλλαξε αυτό. Τον ρώτησε για την ζωή του και ήθελε πραγματικά να μιλήσει με τον ηλικιωμένο “άστεγο” άνδρα.
Γευματίζοντας μαζί
Καθώς οι δυο τους μοιράζονταν το γεύμα, η Julia του μίλησε για τη ζωή της. Είπε στον John πώς εργαζόταν πλένοντας πιάτα στο εστιατόριο εδώ και έξι μήνες και περιστασιακά βοηθούσε και στο σέρβις.
Το πραγματικό της πάθος ήταν μία ημέρα να αποκτήσει το δικό της εστιατόριο, αλλά από τότε που ο τελευταίος της συνεργάτης την είχε χρεοκοπήσει, πάλευε οικονομικά και είχε εγκαταλείψει το όνειρο της ζωής της.
Μπερδεμένος
Ο John άκουσε προσεκτικά όλα όσα του είπε η γυναίκα, και ήξερε πως ήρθε η στιγμή να λήξει το πείραμα. Συζητώντας με την άγνωστη, ένοιωσε να συνδέεται πραγματικά με την άγνωστη γυναίκα.
Ήξερε πως ήρθε η στιγμή να αποκαλύψει την ταυτότητά του. Η γυναίκα ήταν η καλύτερη επιλογή για να αντικαταστήσει τον John. Αρχικά, της αποκάλυψε την ταυτότητά του και η Julia έπαθε σοκ. Δεν ήξερε πως έπρεπε να αντιδράσει.
Η πραγματική ταυτότητα
Ο John έβγαλε την μεταμφίεσή του και μοιράστηκε με την γυναίκα την δική του ιστορία. Της εξήγησε πως είχε μόνο μερικούς μήνες ζωής καθώς διαγνώστηκε με μία ανίατη ασθένεια.
Διηγήθηκε πώς ήθελε κάποιος να αναλάβει την αυτοκρατορία του και είχε πραγματοποιήσει αυτό το κοινωνικό πείραμα για να αποφασίσει. Και τελικά αποφάσισε να τον κληρονομήσει η Julia. Ήθελε η κληρονομιά του να περάσει στα χέρια της!
Η κληρονομιά του
Η Julia αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, και δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένας άγνωστος ήθελε να την βοηθήσει. Άλλαξε όλο της το μέλλον, και αυτό γιατί επέλεξε να βοηθήσει έναν άγνωστο. Υποσχέθηκε στον John πως δεν θα τον απογοήτευε και πως θα αναλάμβανε τις υποχρεώσεις του.
Ο John βρήκε επιτέλους την ηρεμία. Άφηνε την επιχείρηση σε καλά χέρια, αλλά δυστυχώς πέθανε μερικές βδομάδες αφού βρήκε την Julia. Στην διαθήκη του, άφηνε τα πάντα στην ευγενική γυναίκα, και ήλπιζε πως θα τα κατάφερνε καλύτερα από εκείνον.
Φόρος τιμής στον John
Και πραγματικά έκανε ότι καλύτερο μπορούσε. Η πρώτη βασική αλλαγή που έκανε η Julia στην εταιρεία, ήταν το να διδάξει τους υψηλόβαθμους πως να συμπεριφέρονται καλύτερα σε ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Επίσης άνοιξε ένα εστιατόριο που σερβίρει και βοηθάει άστεγους.
Τα γεύματα είναι δωρεάν και προσφέρουν στους αστέγους την ευκαιρία να νοιώσουν “φυσιολογικά”. Αυτό είναι ένας φόρος τιμής προς τον John. Κι ενώ δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά προσωπικά, είμαστε σίγουροι πως ο σπουδαίος αυτός άντρας θα το εκτιμούσε.